verhalen

Reisblog – Reis met me mee, snelle schetsen aan het eind van de dag:
mijn reisblog op Pindat.


Verhalen – Om stil te staan, of juist met kloppend hart in de actie. Hier mijn verhalen voor woorden die meer nodig hebben dan een gedicht.
lees verder

over mij

Wat valt er te zeggen?
Alles wat ik schrijf rolt uit mij, rolt mij uit. Maar vooruit: wat woorden over mezelf.
lees verder

laat het vol zijn, rijk

vervuld

uitbundig jubelend

schoon en gul

bijtend verwijtend woedend bloedend

wreed

maar

laat het vol zijn, rijk

vervuld

Woorden die een plaats mogen hebben, een aansporing.

nieuws

Teunisbloemen bloeien ’s nachts

De verwarde man die na twaalf dagen gevonden werd in het bos. Koud als de grond, met rijp op de rand van zijn oor. Als forensisch arts zag ik hem. Ik raakte hem aan, hij raakte mij. In mijn bundel Teunisbloemen bloeien ’s nachts laat ik hem – en anderen die aan mij werden toevertrouwd – in het licht treden. Ze krijgen een stem, troost wellicht. En wie weet een vervolg.

Bij mij te koop via een bericht aan bertinespooren@gmail.com

Datum doorgestreept

Vorige zomer schreef ik in Wijngaard De Plack in Groesbeek een gedicht met de titel Datum doorgestreept. Het mag nu in zachte letters spreken op de muur van het nieuwe Wijn- en lunchlokaal van De Plack.
Ga het lezen met een mooi glas wijn, of een kopje koffie met bosbessentaart.

Volg me naar Aruba!

Vanaf midden mei ben ik vijf weken de (en ook echt de enige) forensisch arts op Aruba. Natuurlijk ga ik daar mijn pen proberen! Wil je mee op avontuur?
Lees mijn reisblog Dove.e.roma op Pindat.

agenda

Midden mei – midden juni

Vanaf midden mei ben ik vijf weken de (en ook echt de enige) forensisch arts op Aruba. Natuurlijk ga ik daar mijn pen proberen! Wil je mee op avontuur?
Lees mijn reisblog Dove.e.roma op Pindat.

Juli: Vertel!

Vertelacademie
In juli volg ik de Basiscursus verhalen vertellen aan de Vertelacademie in Utrecht. Omdat mensen bestaan uit verhalen. En er kan er altijd nog één bij. Woorden met klank omhullen: een gezamenlijke tocht die als adem vervliegt, slechts te herinneren door wie erbij is.

Najaar

‘Iets met schrijven…’
Het krijgt steeds meer vorm in mijn hoofd, maar heeft nog niet genoeg vrucht aan de boom, het mag nog rijpen. Zodra het zich gevormd heeft, komt hier bericht.

ik heb je gezien

in huizen, schuren, straten

een ziekenhuis, een bos

op een snelweg, in een sluis

ik heb je gezien

mijn handen hebben je geraakt

toen je was geslagen, verdronken, verkracht

mijn handen hebben je geraakt

en waar ik jou raak

raak jij mij

hier leen ik je mijn pen

mijn schild slechts van papier

De zwerver in het park, rijp op de rand van zijn oor. In mijn bundel Teunisbloemen bloeien ’s nachts geef ik hem en anderen een stem, troost misschien. En wie weet een vervolg.